ZGŁOŚ PROBLEMikona ozdobna

Pola oznaczone gwiazdką (*) są wymagane
*
*
*
*
captcha
Zapoznałem/am się i akceptuję regulamin oraz politykę prywatności *

ODSYŁACZE

Link do zasobu (portal):

Link do zasobu (skrót):

http://azon.e-science.pl/zasoby/1367

Link do zasobu (repozytorium):

https://id.e-science.pl/records/1367

Typ zasobu: zdjęcie

Lixisols

Widok

Metadane zasobu

Tytuł Lixisols
Osoby Autorzy: Cezary Kabała
Partner: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Opis Lixisols są glebami, które mają wyższą zawartość iłu w głębszych warstwach gleby niż w warstwie powierzchniowej, co jest efektem procesów pedogenicznych (w szczególności przemieszczania iłu) prowadzących do wykształcenia poziomu podpowierzchniowego argic. Liksisole zawierają iły o małej aktywności w poziomie argic i odznaczają się wysokim wysyceniem zasadami na głębokości 50-100 cm.
Źródłosłów: Gleby o pedogenicznie zróżnicowanej zawartości iłu (głównie wskutek migracji iłu) między warstwami powierzchniowymi uboższymi w ił oraz bogatszymi w ił warstwami głębszymi, zawierające iły o małej aktywności oraz odznaczające się wysokim wysyceniem zasadami na określonych głębokościach; od łac. lixivia, wymyte substancje.
Materiał macierzysty: Duże spektrum skał macierzystych; często niescementowane, silnie chemicznie zwietrzałe materiały drobnoziarniste.
Warunki środowiskowe: Regiony o klimacie tropikalnym, subtropikalnym lub umiarkowanie ciepłym z wyraźną porą suchą. Przypuszcza się, że wiele liksisoli jest glebami poligenetycznymi o właściwościach ukształtowanych w przeszłości, w warunkach bardziej wilgotnego klimatu.
Profil glebowy: Pedogenicznie zróżnicowana zawartość iłu, niższa w warstwie powierzchniowej i wyższa w warstwach głębszych; zaawansowany stopień wietrzenia bez wyraźnego ługowania kationów zasadowych. Utrata tlenków żelaza razem z minerałami ilastymi może prowadzić do wytworzenia rozjaśnionego poziomu eluwialnego pomiędzy warstwą powierzchniową a poziomem argic.
Liksisole występują w okresowo suchych strefach tropikalnych, subtropikalnych oraz umiarkowanie ciepłych na powierzchniach wieku plejstoceńskiego lub starszych. Zajmują na świecie łączną powierzchnię około 435 mln ha, z czego więcej niż połowa występuje w regionie sub-Sahelu i we wschodniej Afryce, około jednej czwartej w Ameryce Południowej i Środkowej, a pozostałe na subkontynencie indyjskim, w Azji południowo-wschodniej i w Australii.
Liksisole, które stale znajdują się pod naturalną roślinnością sawannową lub pod luźnymi zadrzewieniami, są powszechnie wykorzystywane do ekstensywnego wypasu zwierząt. Niska zasobność liksisoli w składniki pokarmowe oraz słaba retencja kationów wymuszają konieczność nawożenia mineralnego i/lub wapnowania jako warunek długotrwałej uprawy. Chemicznie i/lub fizycznie zdegradowane liksisole regenerują się bardzo powoli, chyba że poddane zostaną aktywnej remediacji. Preferuje się uprawę roślin wieloletnich zamiast jednorocznych, szczególnie na powierzchniach nachylonych. Uprawa roślin bulwiastych (kasawa i słodki ziemniak) lub orzechów ziemnych powiększa niebezpieczeństwo degradacji gleby i erozji. Szczególnie polecana jest rotacja roślin jednorocznych i intensywnych łąk umożliwiająca zwiększenie zawartości materii organicznej. (Polski)
Uwagi: 29. Kolekcje fotografii obrazujących klasyfikację gleb Polski i świata
Słowa kluczowe "Gleba"@pl, "Klasyfikacja gleby"@pl
Klasyfikacja Typ zasobu: zdjęcie
Dyscyplina naukowa: dziedzina nauk o Ziemi (2011)
Grupa docelowa: ogół społeczeństwa
Szkodliwe treści: Nie
Charakterystyka Miejsce powstania: Wrocław
Czas powstania: 2017
Nazwa serii: Gleby świata
Model skanera lub aparatu fotograficznego: Nikon
Licencja CC BY-SA 4.0
Informacje techniczne Deponujący: Bernard Gałka
Data udostępnienia: 22-03-2018
Kolekcje Kolekcja Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu

Cytowanie

Skopiowano

Cezary Kabała. Lixisols. [zdjęcie] Dostępny w Atlasie Zasobów Otwartej Nauki, . Licencja: CC BY-SA 4.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode.pl. Data dostępu: DD.MM.RRRR.

Podobne zasoby

Regosols

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Gleba ściółkowa (folisol)

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Gleba urbiziemna

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Gleba glejowa

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Stagnosols

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Podzols

Cezary Kabała, zdjęcie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, dziedzina nauk o Ziemi (2011)

Zobacz więcej